Aan alles komt een einde

Hallo lezers van de blog,

Jaja, we zijn beiden deze week weer terug gekomen. De laatste maand reizen was erg leuk. We hebben heerlijk getoerd met een auto en zijn uiteindelijk in Cairns aangekomen en nog de dag voordat we weg gingen nog krokodillen gezien in het wild!!! Verder hebben we nog op een mooi zeiljacht een tour gemaakt rond the Whitsundays Islands en er zwommen dolfijnen in de golf van de boot en er kwamen nog walvissen voorbij zetten. Hiervoor zijn we ook nog naar Fraser Island geweest met een tour met een 4x4 bus om heerlijk op het strand 110 km/u te rijden. Ook kon je het water uit een bepaalde rivier drinken en we leven nog steeds

.

Ik (Pieter) zou eigenlijk nog naar Thailand gaan, maar dit heb ik toch laten schieten, omdat ik Nederland en haar inwoners wel miste.

We gaan nog een mooie selectie foto's online zetten. Nu heb ik tenminste super snel internet in vergelijking met Australië en Nieuw-Zeeland.

Het was erg leuk om de reis samen af te sluiten! Ik (Pieter) had de ervaring van het reizen, natuur zien en beleven en veel nieuwe mensen leren kennen niet willen missen. Ik raad het iedereen aan die voelt dat hij/zij het nodig heeft om even lekker van de wereld te gaan genieten. Het is awesome!!!

Erg bedankt voor de leuke reacties! Heel erg leuk om te lezen hoe iedereen mee leeft.

Ik heb hier nog wat foto's bijgevoegd http://pieterschouten.reismee.nl/fotos/73814/perenplukken-in-australie//. Hou de site maar goed in de gaten, want ik zal nog wel wat foto's erop zetten.

Groetjes,
Pieter & Colette

Onze eerste dagen samen in Sydney

Hallo familie, vrienden en kennissen,

Bedankt voor leuke reacties. We vinden het leuk om te lezen dat jullie onze reis volgen.

We hebben een aantal geweldige dagen in Sydney gehad. Zoals, vrijdag hebben we in de Botanische Tuinen op het gras gelegen en genoten van de prachtige skyline van Sydney. Wat geweldig om dit nu samen te delen. 's Avonds zijn we Sydney in geweest en hebben we lekker een hapje gegeten bij de Mc Donalds. Toch vertrouwd hè. Bij de Mc Donalds kwamen we met een aantal locals in gesprek. Interessant hoe deze locals leven en denken. We hebben een paar geweldige tips gekregen om de komende dagen door te brengen. Natuurlijk hebben we geen gids nodig, want we hebben een geweldige gids: Pieter haha (dit is de bescheiden mening van Colette). Die avond hebben we afgesloten met een lekker low-budget ijsje bij de Hungry Jacks van $ 0,50.

De volgende dag zijn we St. Mary Church geweest. De kerk stond in het teken van Pasen. Prachtig om de glas in loodramen te zien er heerste overigens een goede sfeer in deze kerk, waar je gewoon stil van werd. Na de bezichting van de kerk zijn we met flinke pas doorgelopen naar het Opera House om op tijd bij de zonsdondergang te zijn. Tijdens de zonsondergang komen alle vleermuizen vanuit de Botanische Tuinen overvliegen op zoek naar eten. Dit is een geweldig natuursverschijnsel om te zien. De vleermuizen kunnen een spanwijdte hebben van meer dan een 1 meter groot en behoren tot de grootste vleermuizen ter wereld. Daarna begonnen onze magen te knorren en zijn we op zoek gegaan naar een geschikt restaurant om onze eetlust te stillen. We hebben een heerlijke steak gegeten en natuurlijk weer afgesloten met een ijsje bij Hungry Jacks. We zijn China Town in geweest om een aantal Cream Puffs te eten. Dat zijn een soort van custard cakjes. Interresant om te zien hoe dit gefabriceerd wordt.

Op zondag zijn we eind van de middag naar de Sydney Tower geweest en hebben we genoten van het prachtige uitzicht van Sydney by night. Na een oriënterende wandeling op zoek naar een leuk restaurantje kwamen we een Sushi restaurant tegen. Zoals je vaak in films ziet komen de bordjes met allerlei sushi hapjes voorbij op een lopende band. Woooh, we wisten niet welk hapje we moesten kiezen, het waren er zoveel!!! Uiteindelijk viel ons oog op het schoteltje met balletjes met als inhoud: octopus. We waren de enige Westerlingen. Leuk om dit onbekende eten te proeven.

Groetjes,

Pieter & Colette

Colette is coming

Hallo iedereen die mijn verhaal aan de andere kant van de wereld volgt,

Voor mij het is het nu best spannend, ik ben namelijk vier dagen geleden aangekomen in Sydney en... Colette vertrekt morgen naar Australië en een dag later sta ik haar op te wachten op het vliegveld van Sydney. We hebben al een tijd ernaar uitgekeken om weer bij elkaar te zijn en ook te gaan reizen. We zijn heel blij dat het eindelijk zover is om elkaar weer te zien! Dankjewel Colette dat je naar mij komt! We beginnen in Sydney voor een paar dagen en dan vliegen we naar Brisbane om uiteindelijk met een huurauto te eindigen, aan de top van de oostkust, in Cairns. Vandaag neemt ze afscheid van haar Leonardo kindjes die ze lesgeeft, maar Leonardo kindjes, jullie kunnen haar hier volgen hoor

.

In Nieuw-Zeeland heb ik vijf weken genoten van de mooie natuur en adrenalineverhogende acties, zoals raften (met 7 meter hoge waterval), bungee jumpen, hiken op een gletsjer, helicopter vlucht, met wilde zeehonden geknuffeld, zeilen, sky walk op bijna 200 meter en een hike van 19,5 km.Verder heb ik ook nog rondgelopen in Hobbiton dat is de filmset van The Hobbit, die is bekent uit de film Lord Of The Rings. Dit is de grootste filmset ter wereld!

Ik begin Nederland al wel wat te missen en de mensen die er natuurlijk in leven. Ja, vrienden en familie: ik ben jullie nog niet vergeten hoor. Als het zomer is kom ik weer terug hoor.

Als jullie mij willen bereiken kan dat op mijn Australische nummer: +61 4 14 125 056.

Groetjes,
Pieter

PS. Dankjewel voor alle belletjes, mailtjes en smsjes. Het is leuk om te lezen hoe het in Nederland met iedereen gaat.

Nieuw GSM-nummer (Nieuw-Zeeland)

Hallo iedereen,

Dank jullie wel voor alle leuke reacties! Echt heel leuk om het te lezen. Met mij gaat het goed, alleen nog een beetje moe van de vliegreis. Gister ben ik aangekomen in Auckland na 10 reizen (2 vliegtuigen) en de tijd staat nu 5 uur verder dan in Perth. Momenteel ben ik bij het gezin van Lesley en Nick in een mooie voorstad (Devonport) van Auckland. Mijn moeder is vroeger een jaar au-pair geweest van Lesley. De aankomende vijf weken ga ik in Nieuw-Zeeland rondrijzen en hierbij maak ik gebruik van een bus die de beiden eilanden bezoekt. Ik wil de plekken bezoeken die ook in Lord of the Rings voorkomen. Ben je al jaloers, Sander?

Ik heb tegenwoordig te bereiken op mijn nieuwe nummer in Nieuw-Zeeland: +64 2 11 883 570. Als ik weer in Australië ben, ga ik mijn andere nummer weer gebruiken.

Groetjes,
Pieter

Melbourne - Adelaide (via Great Ocean Road)

Hallo iedereen die mijn verhaal aan de andere kant van de wereld volgt,

Ik loop wat achter met schrijven, maar ik heb weer een stukje af. Hierbij mijn verhaal over mijn reis vanaf Melbourne naar Adelaide via de Great Ocean Road.

Melbourne
Na het fruitplukken ben ik nog een paar dagen in Melbourne geweest, voordat ik vertrok naar Adelaide. Ik ben in het Australian Centre for the Moving Image (ACMI) geweest, dit is een museum gericht op film, (digitale) animatie en andere bewegende beelden, zoals computerspellen. Ik met mijn digitale DNA vond dit natuurlijk erg interessant en ik voelde me net weer als een kind tussen alle mooie dingen. In het museum heb ik ook in een soort Matrix scene gespeeld waarin het lijkt alsof de tijd stil staat, omdat er wel tientallen camera's om mij heen stonden. Je kunt mijn filmpje op deze link bekijken: http://www.acmi.net.au/timeslice/Timeslice.htm?file=ts-20110214-bca86686c2808024f6a237d3914a1d50.flv

In het ACMI ben ik een paar dagen later nog naar een tentoonstelling geweest over Walt Disney: ‘Dreams Come True: The Art of Disney's Classic Fairy Tales'. De voorstelling was erg interessant! Ik heb veel schetsen gezien en ben ik erachter gekomen hoe ze de 3D-lijkende tekeningen maken in bijvoorbeeld de tekenfilm Sneeuwwitje. Ze maken per shot een foto van een soort kijkdoos met verschillende tekeningen erin. Elke tekening staat op een bepaalde afstand van de camera. Bij het volgende shot veranderen ze de diepte en de positie van de tekeningen en het lijkt net alsof de diepte in het shot veranderd. In die tijd was dat een ware revolutie. Het zorgde ervoor dat de grootte van de maan niet veranderde en wel de huizen als erin de tekening op een huis werd ingezoomd.

Ik ben ook nog naar de Royal Botanic Gardens (Koninklijke Botanische Tuinen) in Melbourne geweest. Deze tuinen staan bekend als één van de mooiste tuinen van de wereld en ze werd geopend in 1846. De Botanic Gardens zijn in totaal 36 hectare groot en bevatten veel plantensoorten van over de hele wereld. Ik ben in de tuinen nog gratis naar de openlucht bioscoop geweest, omdat ik vroeg naar informatie over de film en ik kreeg pardoes een vrijkaartje voor het VIP-gedeelte. Dit kwam omdat ze nog wat plekken moesten opvullen, had ik toch even een geluk. Ik heb daar een leuke Franse romantische comedy gezien in de tuinen met op de achtergrond de wolkenkrabbers van Melbourne.

Great Ocean Road
In Melbourne was ik een beetje aan het stressen, want ik had nog geen lift kunnen vinden naar Adelaide en ik had echt geen zin om een dure busrit te betalen. De avond kletste ik in de keuken van het hostel met wat Nederlanders en kwam erachter dat ene Tom naar Adelaide wilde gaan en nog op zoek was naar een reismaat om de benzinekosten te delen. Dus de volgende dag ben ik samen met Tom, Gwen en Mirjam (allemaal Nederlanders) de auto ingestapt op naar Adelaide via de Great Ocean Road. De Great Ocean Road is 243 km lang en loopt tussen Torquay en Warrnambool en deze plaatsen bevinden zich tussen de route Melbourne en Adelaide (totaal 900 km). Zoals de naam al zegt is dit de mooie oceaan route en dat betekent dat er langs de route veel mooie natuur was te zien. Er waren veel uitkijkpunten op de oceaan waarin je grote rotsformaties kon bekijken.

Dag 1
We zijn begonnen vanuit Melbourne met de auto van Tom een Ford Falcon station Automaat 2.5 liter benzine met veel trekkracht

. We wisten niet waar we zouden gaan overnachten of hoe lang we over de reis zouden gaan doen. Het enige wast vaststond was dat ik 4 dagen later de trein moest pakken in Adelaide. We zijn gaan rijden en de eerst plek waar we stopten was een mooi uitkijkpunt met een vuurtoren en uiteraard wat rotsen in de zee. Het zag er super uit en het weer was ook geweldig (foto's komen nog online). 's Avonds na wat zoeken hadden we een mooie camping gevonden aan het strand, we hebben daar een mooi kampvuurtje gemaakt en heerlijk gegeten.

Dag 2
Het begin van de tweede dag was heerlijk. Eerst werd ik wakker van de brandende zon op de auto en ik heb mijn zwembroek aangedaan en het pad naar de zee genomen en een heerlijke duik in de zee genomen. Toen voelde ik hoe heerlijk het was al die vrijheid van het niet hoeven na te denken over op tijd zijn en afspraken na te hoeven komen. Je wordt 's ochtends wakker en duikt de zee is, zo simpel kan het leven zijn. We vertrokken vervolgens en na het nemen van een verkeerde afslag stonden er wat auto's stil langs de kant van de weg en opeens zag ik een grijze gestalte langzaam bewegen in het bos... Het was een wilde koala! We zijn uiteraard ook gestopt en er liep een koala-mama met haar baby op haar rug. We waren echt super blij, want een koala slaapt gemiddeld 20 uur per dag en zit dan ergens hoog in een boom. Nu zagen we een wilde koala lopen op de grond met een baby. We hebben uiteraard zoveel mogelijk foto's gemaakt totdat de koala's weer verdwenen in een boom. Vervolgens zijn we naar het park The Otway Fly gegaan en we liepen op tientallen meters hoogte tussen de toppen van bomen. De totale wandeling tussen de bomen was 600 meter. Echt heel gaaf om de natuur van een grote hoogte te bekijken. We zijn aan het einde van de dag aangekomen bij het begin van de Great Ocean Road en hebben we gelijk de Twelve Apostles (Twaalf Apostelen) gezien. Dit is een rotsformatie in de oceaan en deze 12 rotsen en ze zijn ontstaan door erosie doordat golven de zachte grond weg geslagen heeft, waardoor er uiteindelijk rechtopstaande rotsen achterbleven in de oceaan.

Dag 3
De volgende dag zijn we weer naar de Twelve Apostles te bekijken vanaf de andere punten langs de kust. Daar hebben we ook de London Bridge gezien, nu helaas de London Arch. Dit komt omdat in 1990 één van de twee bogen ingestort is. Ook hebben we The Grotto gezien, dit is een grot waaruit je de oceaan kan zien door een boog heen. Hier hebben we heerlijk chips gegeten om ons lekker een goede toerist te voelen, haha. Vervolgens hebben we heerlijk bij een strandje een tosti gegeten. Het begon daarna erg hard te regenen, dus we hebben uiteindelijk een stacaravanpark kunnen vinden na wat Googlen. Het was echt een super plek en we konden de auto precies voor de caravan zetten, zodat wij niet nat werden

.

Dag 4
De dag begon lekker met het proeven van een wijntje in een wijnboerderij. We hebben hier de heerlijkste wijn geproefd en hebben uiteindelijk een fles Riesling meegenomen om de avond ook nog lekker wijn te drinken. Tijdens het rijden zagen we allemaal meren en droge zoutvlakten. Opeens zagen we een afrit naar een natuurpark en we wilde wel eens zo'n meer van dichtbij zien. Uiteindelijk zijn we op een zoutvlakte aanbeland en het was echt surrealistisch. Het was heel vlak en je zag aan de randen wat meren en bomen. We hebben nog wat rondgereden in de auto op de zoutvlakte en uitgeprobeerd hoe goed de handrem was, met andere woorden donuts en burn-outs was goed mogelijk met de station wagon met 2,5 liter motor. In het natuurpark hebben we een tafeltje gevonden en een heerlijk omeletje gegeten op een geroosterd broodje. We wilden daarna een kortere route nemen en we hebben we uren op een onverhard pad gereden totdat we erachter kwamen dat de zwarte lijn op de kaart alleen voor voetgangers was en de weg dus afgesloten was. Na mijn voorzichtige rijden ging Tom weer rijden en helaas kregen we in de ‘middle of nowhere' een lekke band. Zoals een goed team beaamd hadden we binnen enkele minuten de auto leeg, band verwisselt, auto ingeladen en waren we weer op weg. In de avond kwamen we aan in Adelaide. Voor mensen die naar Australië gaan, rij er alsjeblieft voorbij. De supermarkten in het centrum waren gewoon na 5 uur 's avond gesloten in het weekend. Echt belachelijk natuurlijk als er vier hongerige Nederlanders aankomen. We hebben aan het strand op een camping geslapen en de volgende dag zat ik op de trein richting Alice Springs. Al met al was dit een erg leuke ervaring en ik voel dat ik ‘echt' gepackpackt hebt, door in de auto te slapen en geen plan te hebben.

Melbourne & fruitplukken

Hallo vriendin, vrienden, familie en kennissen,

Hierbij heb ik weer een klein (understatement) verhaal over mijn avonturen in Australië. Momenteel zit ik in het vliegtuig vanaf Alice Springs naar Perth toe met mijn laptopje (geleend van Richard) en iPhone op het tafeltje voor mij een muziekje te luisteren. Hieronder staat mijn verhaal tot en met twee weken geleden, dus ik heb nog wel iets in de halen. De afgelopen dagen heb ik een 24-uur durende treinreis gemaakt vanaf Adelaide naar Alice Springs, vanaf daar heb ik een toer gedaan naar de wereld beroemde berg (monoliet) Uluru, de bergenformatie Olga's en Kings Canyon. Morgen ga ik een vijfdaagse toer doen in het Zuidwesten van Zuid-Australië en vervolgens ga ik ook nog een toer doen om de Westkust van Zuid-Australië te doen. Hierover ga ik mijn volgende verhaal schrijven. Ik vlieg overigens de 11e maart door naar Melbourne om vervolgens de 12e aan te komen in Nieuw-Zeeland. Ik heb de berichten op internet gelezen over Christchurch, echt super erg daar. Gelukkig is dat op het zuidereiland en ik ga eerst twee weken het noordereiland doen, dus ik hoop dat het mogelijk is om er nog naar toe te gaan over ongeveer zes weken.

Ik wil nog iedereen bedanken voor alle leuke berichtjes, smsjes (helaas komen ze niet allemaal aan) en mailtjes! Ook wil ik Colette nog bedanken dat ze mijn blog gecheckt heeft op spelfouten!

Reis naar Melbourne
In het hostel in Sydney ben ik een dokter tegen gekomen uit de Filipijnen, genaamd Romeo Labrador. Hij was vernoemd naar de Shakespeare roman Romeo & Juliet (hoe verzinnen ze het). Hij woonde in Melbourne en was een paar dagen in Sydney. Samen met twee Fransen jongens (ze heten beiden Romain) ben ik met hem in zijn oude BMW uit de jaren ‘90 vanaf Sydney naar Melbourne gereden. Op de kaart is het een paar cm, maar de reis was ongeveer 900 km en dat kost hier Australië een hele dag. De reis was heel gezellig en we hebben lekker met Michael Buble meegezongen die op zijn DVD-scherm in de auto een concert aan het geven was. Onderweg heb ik in de auto mijn laptop gepakt (hij is super handig Richard, nogmaals bedankt) en lekker geïnternet om een hostel te zoeken. Helaas waren alle hostels volgeboekt en we hebben toen met zijn alle bij Romeo geslapen in een buitenwijk van Melbourne. Door de gastvrijheid van Romeo sliep ik in zijn bed en de Franse jongens op de grond op een matras. Romeo zelf sliep op de bank. We hebben heerlijk de dagen samen ontbeten met spek, roerbakei, geroosterd brood (uiteraard met het in Australië zeer populaire Nutella) en wat tomaten.

Bij Romeo thuis
Bij Romeo (de dokter uit de Filipijnen) hebben we lekker 's avonds gegeten bier gedronken, heerlijke Heineken geïmporteerd uit Nederland. De avonden dat we daar waren hebben we ook lekker naar muziek geluisterd en de muziek aan elkaar laten horen die wij leuk vonden. Romeo was erg muzikaal en hij heeft voor ons viool gespeeld en piano een stuk uit de film Schindlers List. Hij vond het heel erg leuk dat wij bij hem waren. Hij woont nu een aantal jaar in Australië en hij had nog maar weinig mensen over de vloer gehad. Af en toe heb ik nog met Romeo contact en hij heeft het er nog steeds over dat dit zijn leukste weekend was van de afgelopen jaren.

Melbourne
In Melbourne ben ik veel met Sebastian opgetrokken. Met oud en nieuw zijn wij ook een tijd met elkaar opgetrokken. Momenteel is hij nog fruit aan het plukken in Kyabram. Samen met Sebastian ben ik nog een dag naar het strand geweest en hebben we gekeken naar de pinguïns op St Kilda Beach die na zonsondergang tussen de rotsen gaan overnachten (foto's komen er nog zeker aan!). Op de foto's kunnen jullie straks de kleine beestjes zien. Heel gek dat die beesten gewoon leven in een miljoenenstad. Ook heb ik nog lang in het St Albert Park gelopen hier wordt de GP van Melbourne gereden. Dan worden er overal podiums gebouwd waar mensen kunnen zitten. Dan rijden de F1-auto's om het park heen.

Weetjes over Melbourne

• De taxi's in Melbourne zien er wel goed uit in vergelijking tot Sydney.
• Hangt een hele relaxte sfeer in Melbourne (de stad staat op nummer 2 ter wereld qua leefbaarheid, Perth staat overigens ook in de top 5).
• Veel minder gehaast dan in Sydney (de mensen lopen hier niet structureel door het rode licht).
• De stad is één van de oudste steden in Australië.

Australian Open
De Australian Open is het eerste tennis toernooi (grand slam) van het jaar en vind telkens in Melbourne plaats. De hostels waren vanwege de Australian Open compleet volgeboekt, dus wilde ik ook maar eens gaan kijken naar het tennisschouwspel. Na wat wikken en wegen heb ik besloten om 's avonds naar de wedstrijden te gaan van:
• Raphael Nadal (gewonnen) - Marin Cilic
• E. Makarova - Kim Clijsters (gewonnen)
Raphael stond 1e van de wereld, helaas was hij geblesseerd geraakt en heeft hij het toernooi niet afgemaakt. Kim Clijsters (de Belg, dus ik was zeker voor haar als Noorder Belg) heeft het toernooi gewonnen!
Het was heel erg gaaf om als één van de eerste het stadion binnen te stappen. Ik heb toen nog gezellig met de camera mannen gekletst over hun $ 150.000 camera's met 150x zoom. Ze hoopte dat de wedstrijden lekker snel afgelopen zouden zijn, dan konden ze weer naar huis. Uiteraard wilde ik dat de wedstrijden erg lang gingen duren, om zoveel mogelijk te kunnen genieten van het tennisspel. Aan het begin van de wedstrijd heb ik nog geskypt met Colette toen ze aan het lesgeven was. De wedstrijd was dus toen even live te zien op het digibord in de klas. Echt supergaaf dat met de huidige techniek dit allemaal mogelijk is, met alleen een iPhone in mijn hand en een headset in mijn oren. Ik heb verder geleerd dat een tennisstadion een eigen karakter krijgt door de mensen die erin zitten. Er waren af te toe wat mensen die luid reageerde op een winnend punt en dan zag je het hele stadion naar die persoon kijken en werd er vanaf de andere kant nog een reactie erop gegeven. Je hoort echt een spelt vallen in het stadion en uiteraard de vrouwen die weleens kreunden tijdens de inspanning. Ik heb verder ontdekt dat het alleen toegestaan is na elke drie sets het stadion uit te lopen. Tijdens het spelen is de ingang afgesloten en je wordt geacht om stil te zijn.

Australian Day
Australian Day (26 januari) is de dag dat Engeland Australië binnenkwam en is een nationale feestdag en elke Australiër heeft een vrije dag. Die dag ben ik met Marjan (haar ken ik nog als mijn fysiotherapeut uit Harderwijk) naar Australian Day geweest in Melbourne. Ik had begrepen dat het een soort van Koninginnedag was net zoals in Nederland. Dit was dus wel iets anders... we zagen vlak bij de Botanic Gardens (botanische tuinen) kraampjes met Australische vlaggen en andere prullaria. Er waren kampioenschappen van houtblokken doorhakken met zwetende en gespierde mannen. Verder werd de middag afgesloten met een concert in een park met Caribische muziek.

Tenniswedstrijd kijken op Federation Square
Samen met Achmet (jongen uit Saoedi Arabië), Stephan en Sebastian (beiden Duitsers) hebben we gezellig op Federation Square de wedstrijd van Djokovic - Federer gekeken. Uiteindelijk heeft Djokovic gewonnen, terwijl Federer de favoriet was, dus erg leuk om te zien. De wedstrijd in het stadion was 10 minuutjes lopen verder, dus het voelde best dicht bij. Het hele plein zat compleet vol met mensen die op kartonnen leunzitjes zaten en ligstoelen, deze werden allemaal gratis uitgedeeld.

Lekker dagje Melbourne
De gratis ligstoelen (van Federation Square) hebben Sebastian en ik die dag gepakt en deze meegenomen naar de rivier van Melbourne en lekker in het zonnetje gezeten om zo van de rivier en de skyline van Melbourne te genieten. Die middag en avond zijn we samen met Stephan en Achmet naar het hoogste gebouw van het Zuidelijk halfrond geweest, de Eureka toren van 285 meter hoogte. Ondertussen was natuurlijk de Australian Open bezig en je kon het stadion zien vanaf het gebouw en op de tv naast je de wedstrijd. Dat was gaaf om zo mee te maken. We zijn wel een paar uur in het gebouw gebleven om zo de zonsondergang mee te maken. Verder zijn we in de EDGE geweest, dan sta je in een glazen hok wat een paar meter buiten het gebouw uitsteek. Als je springt dan voel je het hokje op-en-neer bewegen, haha. Dat heb ik natuurlijk weer uitgeprobeerd. Ook ben ik natuurlijk op de glazen vloer gaan liggen om naar beneden te kijken. Ik kon toen bijna 300 meter naar beneden kijken, best wel onnatuurlijk.

Fruitplukken
Samen met Sebastian gingen we kijken naar wat werk in de buurt en stond er op de site van de overheid een advertentie om te gaan perenplukken bij Sali. Dus ik heb gebeld en we konden na het weekend gelijk aan de slag. Van een Duitse jongen had ik in Sydney gehoord dat je redelijk wat kan verdienen, alleen het is wel erg zwaar werk. We hebben twee dagen later de trein en 2 bussen genomen om uiteindelijk 4 uur later in Kyabram aan te komen. Laureen die ik in Sydney had ontmoet was ook mee gaan fruitplukken, omdat ze toevallig ook net in Melbourne was aangekomen. Kyabram is een uitgestorven plaatsje met 2 supermarkten (wel tot 22 uur open, daar kan Harderwijk nog wat van leren!) en 2 straten met wat kleine winkeltjes.
Na de eerste dag nog vrij te zijn, doordat het veld te nat was, zijn wij begonnen met fruitplukken met 42 graden en om 7 uur begonnen. Ik heb in de uren dat ik werkte meer dan 6 liter water gedronken en mijn T-shirt kon ik uitwringen, maar ik had wel wat geld verdient. De eerste dag had ik maar één bak gevuld van 500 kg, maar er was verteld dat je eerst even de smaak moest te pakken krijgen om snelheid te krijgen. We mochten ook alleen de grote peren plukken en je moest ze eerst controleren qua grootte.

Het leven als fruitplukker
Het leven was vergeleken met de Australische steden heel anders. Mijn accommodatie was niet tegenover de supermarkt en naast de pinautomaat er was geen bar waar je lekker een biertje kon drinken of BBQ-en. De accommodatie was op een afgesloten terrein tussen de perenbomen. Het bestond uit verschillende gebouwen op het terrein, net zoals bij een camping. Ik sliep samen op de kamer met de Duitsers Sebastian en Michael. De bedden waren oud en elke nacht hoopte ik dat Sebastian niet door het bed heen zakte want zijn matras boog wel bijna één meter door. Verder was het 45 minuten lopen naar het dorpje Kyabram toe. Als ik dan boodschappen wilde doen of een kaartje op de bus wilde doen, betekende dat dus die rit lopen en soms een taxi of lift terugnemen.
's Nachts kon je ontzettend veel sterren zien, omdat er weinig onnatuurlijk licht in de buurt was. Je zag gewoon de Melkweg en miljoenen sterren bovenin de lucht en de maan die ontzettend veel licht gaf. Zoals ik de vorige keer aangaf is er een aardige storm hier geweest. De halve keuken (ook gezamenlijke ruimte) stond blank en we moesten plastic zakjes om de stopcontacten doen om te zorgen dat het water niet in het stopcontact ging. De Fransen gingen toen lekker buiten even voetballen en toen ze terugkwamen gaven ze aan dat de regen gewoon pijn deed op hun hoofd, omdat het zo hard naar beneden kwam. Verder viel het internet op mijn iPhone ook uit, waarschijnlijk doordat de bliksem een mast geraakt heeft in de buurt. Dat was natuurlijk nog de grootste ramp

Gezellige medefruitplukkers
Ik was uiteraard niet de enige fruitplukker in Australië, dus ik was ook niet alleen in Kyabram om peren te plukken. Als je fruit gaat plukken in Australië kun je een extra visum krijgen om een tweede jaar te blijven. Het was een leuk gemêleerd gezelschap. De groep bestond uit een aantal Duitsers, Fransen, één luidruchtige Belg en de laatste dagen ook nog een paar Nederlanders. Het is grappig om te zien dat de vooroordelen over de verschillende nationaliteiten vaak de waarheid blijken. Hierbij wat opsommingen van mijn gekleurde en bescheiden mening:
• Duitsers: Gezellig, eerlijk en hardwerkend. Goed gevoel voor humor overigens.
• Fransen: Het hardste klagen over blut zijn en dat het werk zo zwaar is, het meeste alcohol

drinken en roken van iedereen, het langzaamste werken en veel uitslapen (misschien komt dat omdat staken in hun bloed zit).
• Belg: Er was één jongen uit België (zeer luidruchtig als hij drank had gehad). Pas na één week kwam ik er pas achter dat hij Belg was, want hij praatte altijd Frans en hij dacht dat ik uit Engeland kwam door mijn accent (haha).
Ondanks alle verschillende nationaliteiten hebben we met een groep lekker gepokerd en samen met de Duitsers hebben we gegeten. Vooral Michael en ik hebben veel voor elkaar gekookt, we hadden namelijk dezelfde smaak qua eten.

Gevaarlijke spinnen en slangen
In Australië leven de meest gevaarlijke spinnen en slangen ter wereld. Tijdens mijn perenplukperiode van twee weken (nieuw woord voor galgje) heb ik aardig wat ‘gevaarlijk' beesten gezien. In de keuken zat bijvoorbeeld een Red Back Spider (met een rode streep over zijn rug), die gezellig zijn huisje had in de metalen constructie waar de tv op stond. Gelukkig zijn de spinnen erg bang en als ze merken dat je in de buurt bent kruipen ze snel in hun holletje. Sebastian en ik is het gelukt om een zwarte spin (ook erg gevaarlijk) te vangen en we hebben hem even geflambeerd op de tafel. Sorry, Marianne Thieme. Verder heb ik een keer 's avonds voor de deur van het slaapgebouw een Brown Snake (slang) gezien. Even opgezocht op Wikipedia met de jongens daar en het was de gevaarlijkste slang van Australië (in de top 3 ter wereld!) en hij kan erg agressief zijn. Gelukkig was hij banger voor mij dan ik voor hem en hij maakte zich snel weg. Wel raar dat de slang geluid produceert door over de grond te bewegen, dat maakte mij toch een beetje bang op dat moment. Dat is overigens de enige slang die ik gezien heb daar en de rest van de medebewoners heeft geen slangen daar gezien. We hebben 's avonds voor de deur van de kamer nog lekker gestapt, dan denkt de slang dat wij erg groot zijn en komt hij/zij (hopelijk) nooit meer terug.

Nieuwe plannen

Hallo iedereen,

Het is even stil geweest vanaf mijn kant, dat betekent niet dat ik stil gezeten heb en niets te vertellen heb, integendeel... Hieronder zal ik jullie (merendeel chronologisch) weer een update geven van mijn belevenissen hier in het mooie Australië. Momenteel lig ik lekker in mijn bedje mijn verhaal te schrijven, muziekje op mijn iPhone met mijn nieuwe Sennheiser oordopjes in. Het leven is zo slecht nog niet

. Vorige week ben ik begonnen met werken, je gelooft het of niet, maar ik pluk nu peren op een grote peren-, appel-, en pruimenplantage. Lekker even wat geld verdienen. Ondertussen heb ik nu al een kleine 10.000 kg peren geplukt. Vorige week konden we een aantal dagen niet werken, omdat het erg stormde maar dat is gelukkig voorbij. We hebben gelukkig hier niet de cycloon gehad, daar zitten we 2500 km vandaan. Ik heb ook nog super veel foto's die ik met jullie wil delen, deze komen binnenkort online.

Colette
Sommige weten het al wel andere nog niet, maar drie weken voordat ik vertrok ben ik een hele leuke, intelligente en knappe vrouw tegen gekomen. Ze heet Colette en ze geeft les op een basisschool in Harderwijk voor hoogbegaafde kinderen (Leonardo). Ze komt hier één maand naartoe om zo samen de oostkust van Australië te verkennen met een auto . Hopelijk zijn er daar dan geen overstromingen of cyclonen meer. Het heeft heel wat zweet en tranen gekost van Colette om alles te regelen, maar uiteindelijk is het ons gelukt en het ticket is geboekt

. Wij zijn er super blij mee!!!

Grootste bioscoopscherm ter wereld
Om in de sfeer van Dubai te blijven, ben ik eind december in Sydney ook iets groots gaan doen. Ik ben naar een IMAX bioscoop geweest met het grootste scherm ter wereld, meer dan 1 km2. Het scherm was meer dan acht verdiepingen hoog! Overal waar je voor je kon kijken zag je scherm. Ik heb de film Tron: Legacy 3D gezien. Echt heel gaaf om zoveel beeld voor je te zien en geluid waarvan je van je stoel aftrilt. Verder ben ik een dag later naar een museum geweest over haaien en andere reptielen die zijn gevonden in Australië. Verder heb ik een paar keer heerlijk door de stad heengelopen, door het oudste gedeelte van Sydney (The Rocks) en nog verschillende oude gebouwen bekeken.

Blue Mountains
Met Sebastian, Stefanie en Claudia ben ik naar de Blue Mountains geweest. De Blue Mountains zijn(is) een gebergte twee uur vanaf Sydney en de dichte eucalyptusbossen (92 soorten eucalyptusbomen) geven de lucht een blauwe gloed vandaar dat deze bergen 'de Blauwe Bergen' heten. Het behoort verder tot het werelderfgoed van UNESCO. Volgens overleveringen van de Aboriginals zijn hier drie zussen (Meehni, Wimlah en Gunnedoo) versteend. De drie uitstekende rotspunten worden dan ook: The Three Sisters genoemd. We hebben 's ochtends vroeg de trein gepakt en eenmaal aangekomen zijn we door het dorpje Katoomba heengelopen en je loopt door het bos heen en opeens kijk je 760 meter naar beneden... Aha, we zijn dus aanbeland bij de Blue Mountains. We hebben er uren gelopen en zijn uiteindelijk aangekomen bij Three Sisters. Daar zijn de mannen de 861 trappetjes afgegaan (vrouwen waren te moe of zo) om echt een van de zussen aan te raken om daarna de 861 trappetjes weer naar boven te gaan. Er waren daar verder super mooie watervallen midden in de bossen. Uiteraard zijn we (Sebastian en ik) over de reling heen geklommen om foto's te maken dat we over de rand heen hangen en honderden meter naar beneden kijken.

Oud en nieuw
Ik ben in Sydney gebleven om natuurlijk het oud en nieuw mee te maken (10 uur eerder dan jullie, haha) met één van de grootste vuurwerkspektakel te wereld. We hebben dagen (lees uren) met Sebastian, Stefanie en Claudia bekeken waar we zouden gaan zitten en hoe laat we zouden gaan. Uiteindelijk na het besturen van mijn iPhone app en nabellen met de overheidsinstantie hebben wij een plek uitgekozen aan de noordkant van de Sydney Harbour Bridge. We hebben op oudejaarsdag om 10 uur de pont gepakt en we zagen dat we niet de eerste waren maar we hadden nog een mooi plekje, dus we legden onze kleedjes uit en ging lekker aan de kade zitten. We hadden uitzicht over de hele stad, met het Opera House onder de Harbour Bridge door. Tja, dan moet je nog 13 uur wachten, dus je gaat wat dingen ondernemen... We zaten vlak bij de aanlegplaats voor de pont en na elke boot die voorbij kwam gingen we hevig zwaaien om te kijken hoeveel mensen er gingen terugzwaaien. Wat ons opviel was hoe kleiner de boot, hoe meer mensen er percentueel terugzwaaide. Stefanie en ik zijn naar een supermarkt gelopen voor wat eten en alcohol (was wel verboden, maar toch doen hè). Uiteindelijk hebben we ook heerlijke Ben & Jerry's gehaald, veel te duur natuurlijk, maar ow zo lekker en opgegeten met het bijzondere uitzicht. We gingen weer op onze kleedjes zitten en tegen de zon hadden de dames paraplu's meegenomen. We hebben daarom heerlijk geluisterd naar The Baseballs -Umbrella met mijn nieuwe speakertjes. Ook nog gedanst op David Guetta om uiteindelijk te kijken naar de vliegtuigenshow en de verschillende grote boten die langs kwamen. Het werd ook steeds voller en uiteindelijk was het hele park en de kade vol met mensen op kleedjes en kleine tentjes. Het werd avond en we konden om ons heen de spanning merken voor het vuurwerk, we zaten inmiddels al 11 uur te wachten en toen begon om 21 uur het familie vuurwerk van bijna 12 minuten lang. Het was echt heel speciaal en groots! Ik heb heel veel foto's gemaakt. Toen was het weer wachten op het grote vuurwerk... In Nederland heb je de tv aan, zit je lekker oliebollen en appelflappen te eten. In Sydney zaten we op de kant met strak blauwe lucht, korte broek aan en 30 graden en ijs te eten. Met die tv weet je ook precies wanneer het middernacht is, nu was het even afwachten wanneer ze zouden beginnen. Maar het vuurwerk begon en iedereen was helemaal stil en genoot van het 15 minuten lange vuurwerk. In vuurwerk kwam vanaf de Sydney Harbour Bridge, negen wolkenkrabbels en zeven platformen in het water. Overal waar je om je heen keek kon je vuurwerk zien, echt super groot. Uiteindelijk was de afsluiter met een mega grote vuurwerk waterval van de brug en vanaf alle gebouwen in de stad en platformen kwam vuurwerk af. Pas na het vuurwerk wensten wij elkaar gelukkig nieuw jaar en hebben we nog nagepraat. Helaas heb ik die avond niets gehoord uit NL, omdat alle netwerken eruit lagen door de miljoenen mensen die er in Sydney waren. Uiteindelijk hebben we de trein gepakt en rond een uurtje of 3 uur om een paar uur met NL te bellen om de vrienden en familie de beste wensen te wensen.

Sydney Opera House
Ik heb een rondleiding gedaan in het Sydney Opera House. Het gebouw ziet er super uit en is het icoon voor heel Australië. Het ziet eruit als een gebouw wat pas 10 jaar oud is door zijn originele vormen, maar het gebouw is al 1955 ontworpen, maar doordat het zo'n moeilijk ontwerp was heeft het uiteindelijk tot 1973 geduurd voordat het volledig klaar was. De architect Jørn Utzon heeft het Opera House nooit afgezien, doordat het project slecht werd gemanaged door de politiek en hij is hier uiteindelijk de dupe van geworden en uit het project gestapt. Origineel was er $ 7 miljoen begroot en uiteindelijk heeft het $ 102 miljoen gekost, het bedrag wat de regering niet extra wilde betalen is opgebracht door een nationale loterij. Drie jaar geleden is het gebouw toegevoegd aan de lijst van het werelderfgoed van UNESCO. Het plafond van de twee grote concertzalen hebben de vorm van het gehemelte van je mond om voor een goede akoestiek te zorgen. Dit zorgt ervoor dat je het geluid achter in de zaal goed kan horen, zelfs zonder versterking. Tijdens de rondleiding heb ik dit allemaal te horen gekregen en natuurlijk veel meer. Als Colette in Australië is geef ik haar als cadeau een voorstelling het Opera House

.

Baan als verkoper aan de deur
Na het bestuderen van de prijzen in Australië en mijn dalende saldo van mijn bankrekening heb ik besloten om eens te gaan kijken naar een baantje. Verder lijkt mij de ervaring om hier in Australië te werken ook gaaf. Dus ik ben gaan zoeken naar baantjes op verschillende sites en mijn CV achtergelaten bij verschillende IT-uitzendbureaus. Toen kwam ik erachter dat het erg moeilijk was om een IT-baan te krijgen, omdat ik niet Australisch ben, geen native Engelse spreken spreker ben. Dus uiteindelijk zou ik onderaan de stapel steeds belanden ondanks mijn universitaire opleiding en veel ervaring. Toen ben ik mij gaan richten op simpele baantjes en opeens ik zag (zak ik) een advertentie in het hostel over sales- en promotiewerk. Ik heb het nummer gebeld en ben langs gegaan om 's ochtends te solliciteren. De eerste ronde was ik door en ik mocht 's middags terugkomen voor het vervolg gesprek. De middag verliep anders en uiteindelijk zat ik in de auto om mee te lopen met deur aan deur verkoop, om zo te kijken of het mij beviel. Verder werd er mij veel geld voorgespiegeld met de verkopen die ik zou gaan doen. Een dag later ben ‘s ochtend teruggekomen om er meer van te weten te komen en toen kreeg ik ook precies te weten hoe het zou werken. Je kreeg alleen betaald als je verkocht aan de deur en als je niets verkocht kreeg je niets. Toen ik alle voorwaarden goed had doorgelezen (als enige van de groep) ben ik vertrokken en heb gezegd dat ik het niet zou doen. Weer iets geleerd dat niet alle verhalen zo zijn, zoals ze lijken.

Midget Jelly Wrestling
Je raadt het nooit, maar de Engelse jongens uit mijn kamer (in het hostel in Sydney) hadden een flyer gezien van Midget Jelly Wrestling. Met andere woorden: mensen die een probleem hebben met hun groeihormonen en niet groter zijn dan een winkelwagentje zijn aan het worstelen in een kinderbadje en ze worden steeds overgoten met olie. Hilarisch dus

. Eigenlijk lijkt het wel een beetje zielig, maar ze krijgen ervoor betaald en ze deden het (zo te zien) niet met tegenzin.

Verdere plannen
Ik ga begin volgende week weer terug naar Melbourne. Hierna wil ik vliegen naar Alice Spring om te gaan naar de wereld beroemde rode berg Uluru helemaal in het midden van Australië. Verder wil ik ook nog naar Perth, dat is in het westen en dan ga ik een stukje van de westkust doen. Over een aantal weken ga ik voor vijf weken naar Nieuw-Zeeland. Daarna kom ik weer terug naar Australië om de oostkust te gaan te trotseren met Colette

. Als afsluiter ga ik een kleine drie weken nog naar Thailand. Heerlijk om de mooie witte zandstranden te liggen. Ik kom weer aan in Nederland zaterdag 4 juni 13.30 op Schiphol Amsterdam.

Ik heb nog heel veel te vertellen, maar dat bewaar ik voor de volgende keer.

Dankjewel voor alle berichtes op mijn blog, Hyves en Facebook.

Groetjes
Pieter

Kerstgroet vanuit Sydney

Hallo iedereen,

Hierbij een kerstgroet uit het zonnige Australië met een graadje of 28. Vandaag heb ik heerlijk 'kerst' gevierd vanaf het populairste strand in Sydney met mijn kerstmuts op

. Ik ben hier naartoe gegaan met een andere Nederlandse jongen.

Het voelt hier overigens totaal niet als kerst. Kerst is voor mij, vertrekken vanuit huis en je goed aannkleden tegen de kou. Dan ga je naar de kerk en naar je (schoon)familie en ga je lekker eten en praten (met mooie kleren natuurlijk aan). Dat gevoel heb ik hier natuurlijk totaal niet, want mijn familie heb ik hier niet... Ik ga gewoon met kerst naar het strand en doe een kerstmuts op en ga verder in de zon liggen bakken en de hoge golven trotseren met mijn ongebruinde huid. Maar wel grappig natuurlijk om lekker je hoofd te verbranden in de zon, terwijl jullie dan een tsunami aan sneeuw en kou hebben. Verschil moet er natuurlijk ook wezen

Ik ben nu al meer dan 2 weken weg uit Nederland, maar ik kan me de sneeuw bij jullie nu echt niet voorstellen. Ik mis Nederland wel een beetje, maar de vrijheid, mensen die je ontmoet, natuur en andere impressies hier zijn geweldig! Verder wordt ik ook nog goed op de hoogte gehouden vanuit Nederland.

Veel geluk en een top 2011!

Pieter