Hallo iedereen,

Het is even stil geweest vanaf mijn kant, dat betekent niet dat ik stil gezeten heb en niets te vertellen heb, integendeel... Hieronder zal ik jullie (merendeel chronologisch) weer een update geven van mijn belevenissen hier in het mooie Australië. Momenteel lig ik lekker in mijn bedje mijn verhaal te schrijven, muziekje op mijn iPhone met mijn nieuwe Sennheiser oordopjes in. Het leven is zo slecht nog niet

. Vorige week ben ik begonnen met werken, je gelooft het of niet, maar ik pluk nu peren op een grote peren-, appel-, en pruimenplantage. Lekker even wat geld verdienen. Ondertussen heb ik nu al een kleine 10.000 kg peren geplukt. Vorige week konden we een aantal dagen niet werken, omdat het erg stormde maar dat is gelukkig voorbij. We hebben gelukkig hier niet de cycloon gehad, daar zitten we 2500 km vandaan. Ik heb ook nog super veel foto's die ik met jullie wil delen, deze komen binnenkort online.

Colette
Sommige weten het al wel andere nog niet, maar drie weken voordat ik vertrok ben ik een hele leuke, intelligente en knappe vrouw tegen gekomen. Ze heet Colette en ze geeft les op een basisschool in Harderwijk voor hoogbegaafde kinderen (Leonardo). Ze komt hier één maand naartoe om zo samen de oostkust van Australië te verkennen met een auto . Hopelijk zijn er daar dan geen overstromingen of cyclonen meer. Het heeft heel wat zweet en tranen gekost van Colette om alles te regelen, maar uiteindelijk is het ons gelukt en het ticket is geboekt

. Wij zijn er super blij mee!!!

Grootste bioscoopscherm ter wereld
Om in de sfeer van Dubai te blijven, ben ik eind december in Sydney ook iets groots gaan doen. Ik ben naar een IMAX bioscoop geweest met het grootste scherm ter wereld, meer dan 1 km2. Het scherm was meer dan acht verdiepingen hoog! Overal waar je voor je kon kijken zag je scherm. Ik heb de film Tron: Legacy 3D gezien. Echt heel gaaf om zoveel beeld voor je te zien en geluid waarvan je van je stoel aftrilt. Verder ben ik een dag later naar een museum geweest over haaien en andere reptielen die zijn gevonden in Australië. Verder heb ik een paar keer heerlijk door de stad heengelopen, door het oudste gedeelte van Sydney (The Rocks) en nog verschillende oude gebouwen bekeken.

Blue Mountains
Met Sebastian, Stefanie en Claudia ben ik naar de Blue Mountains geweest. De Blue Mountains zijn(is) een gebergte twee uur vanaf Sydney en de dichte eucalyptusbossen (92 soorten eucalyptusbomen) geven de lucht een blauwe gloed vandaar dat deze bergen 'de Blauwe Bergen' heten. Het behoort verder tot het werelderfgoed van UNESCO. Volgens overleveringen van de Aboriginals zijn hier drie zussen (Meehni, Wimlah en Gunnedoo) versteend. De drie uitstekende rotspunten worden dan ook: The Three Sisters genoemd. We hebben 's ochtends vroeg de trein gepakt en eenmaal aangekomen zijn we door het dorpje Katoomba heengelopen en je loopt door het bos heen en opeens kijk je 760 meter naar beneden... Aha, we zijn dus aanbeland bij de Blue Mountains. We hebben er uren gelopen en zijn uiteindelijk aangekomen bij Three Sisters. Daar zijn de mannen de 861 trappetjes afgegaan (vrouwen waren te moe of zo) om echt een van de zussen aan te raken om daarna de 861 trappetjes weer naar boven te gaan. Er waren daar verder super mooie watervallen midden in de bossen. Uiteraard zijn we (Sebastian en ik) over de reling heen geklommen om foto's te maken dat we over de rand heen hangen en honderden meter naar beneden kijken.

Oud en nieuw
Ik ben in Sydney gebleven om natuurlijk het oud en nieuw mee te maken (10 uur eerder dan jullie, haha) met één van de grootste vuurwerkspektakel te wereld. We hebben dagen (lees uren) met Sebastian, Stefanie en Claudia bekeken waar we zouden gaan zitten en hoe laat we zouden gaan. Uiteindelijk na het besturen van mijn iPhone app en nabellen met de overheidsinstantie hebben wij een plek uitgekozen aan de noordkant van de Sydney Harbour Bridge. We hebben op oudejaarsdag om 10 uur de pont gepakt en we zagen dat we niet de eerste waren maar we hadden nog een mooi plekje, dus we legden onze kleedjes uit en ging lekker aan de kade zitten. We hadden uitzicht over de hele stad, met het Opera House onder de Harbour Bridge door. Tja, dan moet je nog 13 uur wachten, dus je gaat wat dingen ondernemen... We zaten vlak bij de aanlegplaats voor de pont en na elke boot die voorbij kwam gingen we hevig zwaaien om te kijken hoeveel mensen er gingen terugzwaaien. Wat ons opviel was hoe kleiner de boot, hoe meer mensen er percentueel terugzwaaide. Stefanie en ik zijn naar een supermarkt gelopen voor wat eten en alcohol (was wel verboden, maar toch doen hè). Uiteindelijk hebben we ook heerlijke Ben & Jerry's gehaald, veel te duur natuurlijk, maar ow zo lekker en opgegeten met het bijzondere uitzicht. We gingen weer op onze kleedjes zitten en tegen de zon hadden de dames paraplu's meegenomen. We hebben daarom heerlijk geluisterd naar The Baseballs -Umbrella met mijn nieuwe speakertjes. Ook nog gedanst op David Guetta om uiteindelijk te kijken naar de vliegtuigenshow en de verschillende grote boten die langs kwamen. Het werd ook steeds voller en uiteindelijk was het hele park en de kade vol met mensen op kleedjes en kleine tentjes. Het werd avond en we konden om ons heen de spanning merken voor het vuurwerk, we zaten inmiddels al 11 uur te wachten en toen begon om 21 uur het familie vuurwerk van bijna 12 minuten lang. Het was echt heel speciaal en groots! Ik heb heel veel foto's gemaakt. Toen was het weer wachten op het grote vuurwerk... In Nederland heb je de tv aan, zit je lekker oliebollen en appelflappen te eten. In Sydney zaten we op de kant met strak blauwe lucht, korte broek aan en 30 graden en ijs te eten. Met die tv weet je ook precies wanneer het middernacht is, nu was het even afwachten wanneer ze zouden beginnen. Maar het vuurwerk begon en iedereen was helemaal stil en genoot van het 15 minuten lange vuurwerk. In vuurwerk kwam vanaf de Sydney Harbour Bridge, negen wolkenkrabbels en zeven platformen in het water. Overal waar je om je heen keek kon je vuurwerk zien, echt super groot. Uiteindelijk was de afsluiter met een mega grote vuurwerk waterval van de brug en vanaf alle gebouwen in de stad en platformen kwam vuurwerk af. Pas na het vuurwerk wensten wij elkaar gelukkig nieuw jaar en hebben we nog nagepraat. Helaas heb ik die avond niets gehoord uit NL, omdat alle netwerken eruit lagen door de miljoenen mensen die er in Sydney waren. Uiteindelijk hebben we de trein gepakt en rond een uurtje of 3 uur om een paar uur met NL te bellen om de vrienden en familie de beste wensen te wensen.

Sydney Opera House
Ik heb een rondleiding gedaan in het Sydney Opera House. Het gebouw ziet er super uit en is het icoon voor heel Australië. Het ziet eruit als een gebouw wat pas 10 jaar oud is door zijn originele vormen, maar het gebouw is al 1955 ontworpen, maar doordat het zo'n moeilijk ontwerp was heeft het uiteindelijk tot 1973 geduurd voordat het volledig klaar was. De architect Jørn Utzon heeft het Opera House nooit afgezien, doordat het project slecht werd gemanaged door de politiek en hij is hier uiteindelijk de dupe van geworden en uit het project gestapt. Origineel was er $ 7 miljoen begroot en uiteindelijk heeft het $ 102 miljoen gekost, het bedrag wat de regering niet extra wilde betalen is opgebracht door een nationale loterij. Drie jaar geleden is het gebouw toegevoegd aan de lijst van het werelderfgoed van UNESCO. Het plafond van de twee grote concertzalen hebben de vorm van het gehemelte van je mond om voor een goede akoestiek te zorgen. Dit zorgt ervoor dat je het geluid achter in de zaal goed kan horen, zelfs zonder versterking. Tijdens de rondleiding heb ik dit allemaal te horen gekregen en natuurlijk veel meer. Als Colette in Australië is geef ik haar als cadeau een voorstelling het Opera House

.

Baan als verkoper aan de deur
Na het bestuderen van de prijzen in Australië en mijn dalende saldo van mijn bankrekening heb ik besloten om eens te gaan kijken naar een baantje. Verder lijkt mij de ervaring om hier in Australië te werken ook gaaf. Dus ik ben gaan zoeken naar baantjes op verschillende sites en mijn CV achtergelaten bij verschillende IT-uitzendbureaus. Toen kwam ik erachter dat het erg moeilijk was om een IT-baan te krijgen, omdat ik niet Australisch ben, geen native Engelse spreken spreker ben. Dus uiteindelijk zou ik onderaan de stapel steeds belanden ondanks mijn universitaire opleiding en veel ervaring. Toen ben ik mij gaan richten op simpele baantjes en opeens ik zag (zak ik) een advertentie in het hostel over sales- en promotiewerk. Ik heb het nummer gebeld en ben langs gegaan om 's ochtends te solliciteren. De eerste ronde was ik door en ik mocht 's middags terugkomen voor het vervolg gesprek. De middag verliep anders en uiteindelijk zat ik in de auto om mee te lopen met deur aan deur verkoop, om zo te kijken of het mij beviel. Verder werd er mij veel geld voorgespiegeld met de verkopen die ik zou gaan doen. Een dag later ben ‘s ochtend teruggekomen om er meer van te weten te komen en toen kreeg ik ook precies te weten hoe het zou werken. Je kreeg alleen betaald als je verkocht aan de deur en als je niets verkocht kreeg je niets. Toen ik alle voorwaarden goed had doorgelezen (als enige van de groep) ben ik vertrokken en heb gezegd dat ik het niet zou doen. Weer iets geleerd dat niet alle verhalen zo zijn, zoals ze lijken.

Midget Jelly Wrestling
Je raadt het nooit, maar de Engelse jongens uit mijn kamer (in het hostel in Sydney) hadden een flyer gezien van Midget Jelly Wrestling. Met andere woorden: mensen die een probleem hebben met hun groeihormonen en niet groter zijn dan een winkelwagentje zijn aan het worstelen in een kinderbadje en ze worden steeds overgoten met olie. Hilarisch dus

. Eigenlijk lijkt het wel een beetje zielig, maar ze krijgen ervoor betaald en ze deden het (zo te zien) niet met tegenzin.

Verdere plannen
Ik ga begin volgende week weer terug naar Melbourne. Hierna wil ik vliegen naar Alice Spring om te gaan naar de wereld beroemde rode berg Uluru helemaal in het midden van Australië. Verder wil ik ook nog naar Perth, dat is in het westen en dan ga ik een stukje van de westkust doen. Over een aantal weken ga ik voor vijf weken naar Nieuw-Zeeland. Daarna kom ik weer terug naar Australië om de oostkust te gaan te trotseren met Colette

. Als afsluiter ga ik een kleine drie weken nog naar Thailand. Heerlijk om de mooie witte zandstranden te liggen. Ik kom weer aan in Nederland zaterdag 4 juni 13.30 op Schiphol Amsterdam.

Ik heb nog heel veel te vertellen, maar dat bewaar ik voor de volgende keer.

Dankjewel voor alle berichtes op mijn blog, Hyves en Facebook.

Groetjes
Pieter