Hallo vriendin, vrienden, familie en kennissen,

Hierbij heb ik weer een klein (understatement) verhaal over mijn avonturen in Australië. Momenteel zit ik in het vliegtuig vanaf Alice Springs naar Perth toe met mijn laptopje (geleend van Richard) en iPhone op het tafeltje voor mij een muziekje te luisteren. Hieronder staat mijn verhaal tot en met twee weken geleden, dus ik heb nog wel iets in de halen. De afgelopen dagen heb ik een 24-uur durende treinreis gemaakt vanaf Adelaide naar Alice Springs, vanaf daar heb ik een toer gedaan naar de wereld beroemde berg (monoliet) Uluru, de bergenformatie Olga's en Kings Canyon. Morgen ga ik een vijfdaagse toer doen in het Zuidwesten van Zuid-Australië en vervolgens ga ik ook nog een toer doen om de Westkust van Zuid-Australië te doen. Hierover ga ik mijn volgende verhaal schrijven. Ik vlieg overigens de 11e maart door naar Melbourne om vervolgens de 12e aan te komen in Nieuw-Zeeland. Ik heb de berichten op internet gelezen over Christchurch, echt super erg daar. Gelukkig is dat op het zuidereiland en ik ga eerst twee weken het noordereiland doen, dus ik hoop dat het mogelijk is om er nog naar toe te gaan over ongeveer zes weken.

Ik wil nog iedereen bedanken voor alle leuke berichtjes, smsjes (helaas komen ze niet allemaal aan) en mailtjes! Ook wil ik Colette nog bedanken dat ze mijn blog gecheckt heeft op spelfouten!

Reis naar Melbourne
In het hostel in Sydney ben ik een dokter tegen gekomen uit de Filipijnen, genaamd Romeo Labrador. Hij was vernoemd naar de Shakespeare roman Romeo & Juliet (hoe verzinnen ze het). Hij woonde in Melbourne en was een paar dagen in Sydney. Samen met twee Fransen jongens (ze heten beiden Romain) ben ik met hem in zijn oude BMW uit de jaren ‘90 vanaf Sydney naar Melbourne gereden. Op de kaart is het een paar cm, maar de reis was ongeveer 900 km en dat kost hier Australië een hele dag. De reis was heel gezellig en we hebben lekker met Michael Buble meegezongen die op zijn DVD-scherm in de auto een concert aan het geven was. Onderweg heb ik in de auto mijn laptop gepakt (hij is super handig Richard, nogmaals bedankt) en lekker geïnternet om een hostel te zoeken. Helaas waren alle hostels volgeboekt en we hebben toen met zijn alle bij Romeo geslapen in een buitenwijk van Melbourne. Door de gastvrijheid van Romeo sliep ik in zijn bed en de Franse jongens op de grond op een matras. Romeo zelf sliep op de bank. We hebben heerlijk de dagen samen ontbeten met spek, roerbakei, geroosterd brood (uiteraard met het in Australië zeer populaire Nutella) en wat tomaten.

Bij Romeo thuis
Bij Romeo (de dokter uit de Filipijnen) hebben we lekker 's avonds gegeten bier gedronken, heerlijke Heineken geïmporteerd uit Nederland. De avonden dat we daar waren hebben we ook lekker naar muziek geluisterd en de muziek aan elkaar laten horen die wij leuk vonden. Romeo was erg muzikaal en hij heeft voor ons viool gespeeld en piano een stuk uit de film Schindlers List. Hij vond het heel erg leuk dat wij bij hem waren. Hij woont nu een aantal jaar in Australië en hij had nog maar weinig mensen over de vloer gehad. Af en toe heb ik nog met Romeo contact en hij heeft het er nog steeds over dat dit zijn leukste weekend was van de afgelopen jaren.

Melbourne
In Melbourne ben ik veel met Sebastian opgetrokken. Met oud en nieuw zijn wij ook een tijd met elkaar opgetrokken. Momenteel is hij nog fruit aan het plukken in Kyabram. Samen met Sebastian ben ik nog een dag naar het strand geweest en hebben we gekeken naar de pinguïns op St Kilda Beach die na zonsondergang tussen de rotsen gaan overnachten (foto's komen er nog zeker aan!). Op de foto's kunnen jullie straks de kleine beestjes zien. Heel gek dat die beesten gewoon leven in een miljoenenstad. Ook heb ik nog lang in het St Albert Park gelopen hier wordt de GP van Melbourne gereden. Dan worden er overal podiums gebouwd waar mensen kunnen zitten. Dan rijden de F1-auto's om het park heen.

Weetjes over Melbourne

• De taxi's in Melbourne zien er wel goed uit in vergelijking tot Sydney.
• Hangt een hele relaxte sfeer in Melbourne (de stad staat op nummer 2 ter wereld qua leefbaarheid, Perth staat overigens ook in de top 5).
• Veel minder gehaast dan in Sydney (de mensen lopen hier niet structureel door het rode licht).
• De stad is één van de oudste steden in Australië.

Australian Open
De Australian Open is het eerste tennis toernooi (grand slam) van het jaar en vind telkens in Melbourne plaats. De hostels waren vanwege de Australian Open compleet volgeboekt, dus wilde ik ook maar eens gaan kijken naar het tennisschouwspel. Na wat wikken en wegen heb ik besloten om 's avonds naar de wedstrijden te gaan van:
• Raphael Nadal (gewonnen) - Marin Cilic
• E. Makarova - Kim Clijsters (gewonnen)
Raphael stond 1e van de wereld, helaas was hij geblesseerd geraakt en heeft hij het toernooi niet afgemaakt. Kim Clijsters (de Belg, dus ik was zeker voor haar als Noorder Belg) heeft het toernooi gewonnen!
Het was heel erg gaaf om als één van de eerste het stadion binnen te stappen. Ik heb toen nog gezellig met de camera mannen gekletst over hun $ 150.000 camera's met 150x zoom. Ze hoopte dat de wedstrijden lekker snel afgelopen zouden zijn, dan konden ze weer naar huis. Uiteraard wilde ik dat de wedstrijden erg lang gingen duren, om zoveel mogelijk te kunnen genieten van het tennisspel. Aan het begin van de wedstrijd heb ik nog geskypt met Colette toen ze aan het lesgeven was. De wedstrijd was dus toen even live te zien op het digibord in de klas. Echt supergaaf dat met de huidige techniek dit allemaal mogelijk is, met alleen een iPhone in mijn hand en een headset in mijn oren. Ik heb verder geleerd dat een tennisstadion een eigen karakter krijgt door de mensen die erin zitten. Er waren af te toe wat mensen die luid reageerde op een winnend punt en dan zag je het hele stadion naar die persoon kijken en werd er vanaf de andere kant nog een reactie erop gegeven. Je hoort echt een spelt vallen in het stadion en uiteraard de vrouwen die weleens kreunden tijdens de inspanning. Ik heb verder ontdekt dat het alleen toegestaan is na elke drie sets het stadion uit te lopen. Tijdens het spelen is de ingang afgesloten en je wordt geacht om stil te zijn.

Australian Day
Australian Day (26 januari) is de dag dat Engeland Australië binnenkwam en is een nationale feestdag en elke Australiër heeft een vrije dag. Die dag ben ik met Marjan (haar ken ik nog als mijn fysiotherapeut uit Harderwijk) naar Australian Day geweest in Melbourne. Ik had begrepen dat het een soort van Koninginnedag was net zoals in Nederland. Dit was dus wel iets anders... we zagen vlak bij de Botanic Gardens (botanische tuinen) kraampjes met Australische vlaggen en andere prullaria. Er waren kampioenschappen van houtblokken doorhakken met zwetende en gespierde mannen. Verder werd de middag afgesloten met een concert in een park met Caribische muziek.

Tenniswedstrijd kijken op Federation Square
Samen met Achmet (jongen uit Saoedi Arabië), Stephan en Sebastian (beiden Duitsers) hebben we gezellig op Federation Square de wedstrijd van Djokovic - Federer gekeken. Uiteindelijk heeft Djokovic gewonnen, terwijl Federer de favoriet was, dus erg leuk om te zien. De wedstrijd in het stadion was 10 minuutjes lopen verder, dus het voelde best dicht bij. Het hele plein zat compleet vol met mensen die op kartonnen leunzitjes zaten en ligstoelen, deze werden allemaal gratis uitgedeeld.

Lekker dagje Melbourne
De gratis ligstoelen (van Federation Square) hebben Sebastian en ik die dag gepakt en deze meegenomen naar de rivier van Melbourne en lekker in het zonnetje gezeten om zo van de rivier en de skyline van Melbourne te genieten. Die middag en avond zijn we samen met Stephan en Achmet naar het hoogste gebouw van het Zuidelijk halfrond geweest, de Eureka toren van 285 meter hoogte. Ondertussen was natuurlijk de Australian Open bezig en je kon het stadion zien vanaf het gebouw en op de tv naast je de wedstrijd. Dat was gaaf om zo mee te maken. We zijn wel een paar uur in het gebouw gebleven om zo de zonsondergang mee te maken. Verder zijn we in de EDGE geweest, dan sta je in een glazen hok wat een paar meter buiten het gebouw uitsteek. Als je springt dan voel je het hokje op-en-neer bewegen, haha. Dat heb ik natuurlijk weer uitgeprobeerd. Ook ben ik natuurlijk op de glazen vloer gaan liggen om naar beneden te kijken. Ik kon toen bijna 300 meter naar beneden kijken, best wel onnatuurlijk.

Fruitplukken
Samen met Sebastian gingen we kijken naar wat werk in de buurt en stond er op de site van de overheid een advertentie om te gaan perenplukken bij Sali. Dus ik heb gebeld en we konden na het weekend gelijk aan de slag. Van een Duitse jongen had ik in Sydney gehoord dat je redelijk wat kan verdienen, alleen het is wel erg zwaar werk. We hebben twee dagen later de trein en 2 bussen genomen om uiteindelijk 4 uur later in Kyabram aan te komen. Laureen die ik in Sydney had ontmoet was ook mee gaan fruitplukken, omdat ze toevallig ook net in Melbourne was aangekomen. Kyabram is een uitgestorven plaatsje met 2 supermarkten (wel tot 22 uur open, daar kan Harderwijk nog wat van leren!) en 2 straten met wat kleine winkeltjes.
Na de eerste dag nog vrij te zijn, doordat het veld te nat was, zijn wij begonnen met fruitplukken met 42 graden en om 7 uur begonnen. Ik heb in de uren dat ik werkte meer dan 6 liter water gedronken en mijn T-shirt kon ik uitwringen, maar ik had wel wat geld verdient. De eerste dag had ik maar één bak gevuld van 500 kg, maar er was verteld dat je eerst even de smaak moest te pakken krijgen om snelheid te krijgen. We mochten ook alleen de grote peren plukken en je moest ze eerst controleren qua grootte.

Het leven als fruitplukker
Het leven was vergeleken met de Australische steden heel anders. Mijn accommodatie was niet tegenover de supermarkt en naast de pinautomaat er was geen bar waar je lekker een biertje kon drinken of BBQ-en. De accommodatie was op een afgesloten terrein tussen de perenbomen. Het bestond uit verschillende gebouwen op het terrein, net zoals bij een camping. Ik sliep samen op de kamer met de Duitsers Sebastian en Michael. De bedden waren oud en elke nacht hoopte ik dat Sebastian niet door het bed heen zakte want zijn matras boog wel bijna één meter door. Verder was het 45 minuten lopen naar het dorpje Kyabram toe. Als ik dan boodschappen wilde doen of een kaartje op de bus wilde doen, betekende dat dus die rit lopen en soms een taxi of lift terugnemen.
's Nachts kon je ontzettend veel sterren zien, omdat er weinig onnatuurlijk licht in de buurt was. Je zag gewoon de Melkweg en miljoenen sterren bovenin de lucht en de maan die ontzettend veel licht gaf. Zoals ik de vorige keer aangaf is er een aardige storm hier geweest. De halve keuken (ook gezamenlijke ruimte) stond blank en we moesten plastic zakjes om de stopcontacten doen om te zorgen dat het water niet in het stopcontact ging. De Fransen gingen toen lekker buiten even voetballen en toen ze terugkwamen gaven ze aan dat de regen gewoon pijn deed op hun hoofd, omdat het zo hard naar beneden kwam. Verder viel het internet op mijn iPhone ook uit, waarschijnlijk doordat de bliksem een mast geraakt heeft in de buurt. Dat was natuurlijk nog de grootste ramp

Gezellige medefruitplukkers
Ik was uiteraard niet de enige fruitplukker in Australië, dus ik was ook niet alleen in Kyabram om peren te plukken. Als je fruit gaat plukken in Australië kun je een extra visum krijgen om een tweede jaar te blijven. Het was een leuk gemêleerd gezelschap. De groep bestond uit een aantal Duitsers, Fransen, één luidruchtige Belg en de laatste dagen ook nog een paar Nederlanders. Het is grappig om te zien dat de vooroordelen over de verschillende nationaliteiten vaak de waarheid blijken. Hierbij wat opsommingen van mijn gekleurde en bescheiden mening:
• Duitsers: Gezellig, eerlijk en hardwerkend. Goed gevoel voor humor overigens.
• Fransen: Het hardste klagen over blut zijn en dat het werk zo zwaar is, het meeste alcohol

drinken en roken van iedereen, het langzaamste werken en veel uitslapen (misschien komt dat omdat staken in hun bloed zit).
• Belg: Er was één jongen uit België (zeer luidruchtig als hij drank had gehad). Pas na één week kwam ik er pas achter dat hij Belg was, want hij praatte altijd Frans en hij dacht dat ik uit Engeland kwam door mijn accent (haha).
Ondanks alle verschillende nationaliteiten hebben we met een groep lekker gepokerd en samen met de Duitsers hebben we gegeten. Vooral Michael en ik hebben veel voor elkaar gekookt, we hadden namelijk dezelfde smaak qua eten.

Gevaarlijke spinnen en slangen
In Australië leven de meest gevaarlijke spinnen en slangen ter wereld. Tijdens mijn perenplukperiode van twee weken (nieuw woord voor galgje) heb ik aardig wat ‘gevaarlijk' beesten gezien. In de keuken zat bijvoorbeeld een Red Back Spider (met een rode streep over zijn rug), die gezellig zijn huisje had in de metalen constructie waar de tv op stond. Gelukkig zijn de spinnen erg bang en als ze merken dat je in de buurt bent kruipen ze snel in hun holletje. Sebastian en ik is het gelukt om een zwarte spin (ook erg gevaarlijk) te vangen en we hebben hem even geflambeerd op de tafel. Sorry, Marianne Thieme. Verder heb ik een keer 's avonds voor de deur van het slaapgebouw een Brown Snake (slang) gezien. Even opgezocht op Wikipedia met de jongens daar en het was de gevaarlijkste slang van Australië (in de top 3 ter wereld!) en hij kan erg agressief zijn. Gelukkig was hij banger voor mij dan ik voor hem en hij maakte zich snel weg. Wel raar dat de slang geluid produceert door over de grond te bewegen, dat maakte mij toch een beetje bang op dat moment. Dat is overigens de enige slang die ik gezien heb daar en de rest van de medebewoners heeft geen slangen daar gezien. We hebben 's avonds voor de deur van de kamer nog lekker gestapt, dan denkt de slang dat wij erg groot zijn en komt hij/zij (hopelijk) nooit meer terug.